Podagra, inaczej dna moczanowa, w dawnych czasach nazywana była chorobą królów. Wynika to z charakterystyki rozwoju choroby u osób narażonych na konkretne czynniki środowiskowe. Styl życia związany z nadmierną konsumpcją posiłków tłustych i bogatych w związki purynowe, okraszonych pokaźną ilością alkoholu sprzyjał rozwojowi nadwagi lub otyłości, a przy okazji także chorób metabolicznych.
Wraz z rozwojem cywilizacyjnym i dostępnością produktów bogatych w puryny (głównie mięsa), zapadalność na tę chorobę się zwiększyła także u osób z niższym statusem socjoekonomicznym. Najczęściej choroba dotyka mężczyzn w wieku około 40 lat. Rzadziej kobiety, ponieważ estrogeny wykazują działanie ochronne - dlatego po menopauzie statystyki te się zmieniają. Osoby te najczęściej cechuje niezdrowy tryb życia obfitujący w produkty wysokocukrowe oraz mięsne, a także alkoholowe. Widoczna jest także nadwaga, która może zwiększać ryzyko rozwoju dny moczanowej 16-krotnie. Także choroby współistniejące zwiększają ryzyko zachorowania, cukrzyca typu 2, nadciśnienie, niewydolność nerek czy choroby układu krążenia.
Leki hipotensyjne, takie jak diuretyki tiazydowe (dość stare leki, jednak teraz pojawiają się w kombinacjach z nowymi związkami), cyklosporyna czy kwas acetylosalicylowy, a więc potoczna aspiryna, mogą zwiększać ryzyko zachorowania.
Dna moczanowa rozwija się wiele lat. Celem dietoterapii jest zapobieganie ostrym atakom podagry oraz minimalizacja powikłań nerkowych i stawowych.
