Mężczyzna, lat 37, skierowany do gabinetu dietetyka z powodu otyłości (BMI = 32), podwyższonego stężenia kwasu moczowego w wysokości 8,4 mg/dl, stwierdzoną również hiperlipemią, nadciśnieniem tętniczym (, dną moczanową oraz insulinoopornością. Pacjent od kilku dni skarżył się na spadek energii, uporczywe bóle głowy, obrzęk i zaczerwienienie okolicy stawu śródstopno-palcowego (tzw. podagra). Leczenie farmakologiczne nie było zadowalające. Ataki bólowe związane z dną moczanową wciąż powracały.
Pacjent otrzymał dietę o kontrolowanej zawartości kwasów tłuszczowych, niskobiałkową, niskopurynową, ograniczającą cukry proste, bazującą na węglowodanach złożonych. Po tygodniu stosowania diety, stwierdzono powolny spadek ciśnienia oraz ustępowanie objawów związanych z napadem dny moczanowej. Pacjent przestrzegał diety i miał ze mną bardzo dobry kontakt. Starałam się odpowiadać na wszelkie pytania i tłumaczyć jak ważne przy tylu jednostkach chorobowych jest trzymanie się zaleceń dietetycznych. Po dwóch miesiącach pacjent wykonał ponowne badania krwi. Miał już dużo niższe wskaźniki lipidowe oraz niższe stężenie glukozy i kwasu moczowego. Uzyskane wartości wprawiły lekarza prowadzącego w niedowierzanie. Zatem była potrzeba zmniejszenia ilości branych leków. Wyniki były tak satysfakcjonujące, iż Poradnia Chorób Metabolicznych z Poznania poprosiła mnie o przesłanie przykładowej diety, aby zachęcać pacjentów do zmiany złych nawyków żywieniowych.
Pacjent jest w dalszym ciągu pod opieką lekarską. BMI po 4 miesiącach diety wyniosło 28, a więc w chwili obecnej stwierdzamy już nie otyłość, ale nadwagę i nad tym wciąż jeszcze pracujemy. Nigdy nie dążę do drastycznego spadku masy ciała, aby nie doprowadzać do kolejnych zaburzeń metabolicznych. Pacjent również zauważył, iż ma więcej energii, czuje się sprawniej wydolnościowo, a od wprowadzenia diety nie zanotował ani jednego przypadku ataku dny moczanowej.
Cieszy mnie to, że pacjent powraca do pełni sił, zdrowia fizycznego oraz psychicznego. Również niezmiernie cieszy mnie fakt, iż lekarz prowadzący widział nadzieję dla pacjenta w diecie, dlatego skierował go do gabinetu dietetycznego. Mam coraz więcej takich pacjentów. Ten przypadek pokazuje, iż leczenie farmakologiczne powinno iść w parze z dietoterapią. Tylko wtedy leczenie będzie spełniać swoje zadanie.
