Podagrycznik oraz owoce dzikiej róży to bardzo cenne dodatki do diety osób cierpiących na schorzenia związane ze stawami czy zaburzenia metaboliczne.
Historia podagrycznika w Polsce sięga czasów Średniowiecza. To jedna z roślin, której spożycie wzrastało w okresach głodu. Podagrycznik stosowany był w medycynie ludowej przede wszystkim w leczeniu chorób reumatycznych, dny moczanowej i rwy kulszowej.
Właściwości przeciwzapalne wiążą się z hamowaniem enzymów kaskady kwasu arachidonowego, co uzasadnia stosowanie podagrycznika pospolitego w chorobie reumatycznej i stanach zapalnych stawów. Podagrycznik wykazuje skuteczność także w zwalczaniu wzdęć, zaparć i biegunek.
Spośród wszystkich surowców roślinnych naszej strefy klimatycznej owoce dzikiej róży zawierają najwięcej witaminy C, związku znanego z właściwości przeciwutleniających. Jednakże odkryciem ostatnich lat jest występujący w owocach dzikiej róży specyficzny galaktolipid (nazywany GOPO) wykazujący silne działanie przeciwzapalne i będący niezwykle skutecznym w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów. W ziołolecznictwie owoce dzikiej róży stosowane są również w schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego, chorobach nerek, przeziębieniach, nadkwasocie i chorobie wrzodowej.
!!!Zalecamy stosowanie podagrycznika w formie naparu przyrządzonego z suszu zakupionego w aptece lub sklepie zielarskim. W razie jakichkolwiek wątpliwości skonsultować się z lekarzem, zwłaszcza jeśli stosowane są leki.
Herbata z suszonych liści podagrycznika i owoców dzikiej róży:
Przygotować dzbanek do herbaty - 1-2 łyżeczki suszonych liści podagrycznika oraz 1 łyżkę owoców dzikiej róży zalać wrzątkiem, parzyć pod przykryciem 15 min, wymieszać; przecedzić, można do smaku dodać trochę miodu - popijać przez cały dzień.)
Źródło:
