W terapii dietetycznej zmniejszenie spożycia sodu i zwiększenie udziału potasu w diecie oraz wprowadzenie dodatkowego spożycia magnezu może potęgować efekt hipotensyjny i zwiększyć efektywność wszystkich grup leków hipotensyjnych. Przy spożyciu magnezu w ilości 500-1000 mg/dobę w badaniach obserwowano obniżenie ciśnienia tętniczego, ale efekt ten był zauważalny w przypadku zmian zawartości w diecie sodu i potasu. Na każde 100 mg magnezu w diecie ryzyku udaru zmniejszało się o 8%.
Jony magnezu konkurują z jonami sodu o miejsca wiązania w mięśniach gładkich naczyń krwionośnych i w ten sposób wpływają na rozkurcz naczyń krwionośnych. Nasilają też syntezę tlenku azotu, regulują stężenie wapnia, sodu, potasu, wpływają na równowagę kwasowo-zasadową, zmniejszają stężenie białka CRP we krwi, poprawiają funkcję śródbłonka naczyń krwionośnych.
Kto może mieć niedobory magnezu?
Głównym źródłem magnezu są produkty zbożowe, kasza gryczana, zarodki i otręby pszenne, chleb chrupki, ryby, orzechy, pestki dyni, mak niebieski, ziemniaki, mleko i jego przetwory, czekolada gorzka, mięso i wędliny dobrej jakości, warzywa zielone. Ale ponieważ magnez wchodzi w skład chlorofilu najlepszym jego źródłem są zielone warzywa liściaste, warzywa strączkowe (fasola, groszek), orzechy, ziarna zbóż.
Stwierdzono też lepsze wchłanianie i biodostępność magnezu z cytrynianu. Takie preparaty są zalecane!
W chwili obecnej zwraca się większą uwagę na spożycie magnezu w terapii nadciśnienia tętniczego.
Literatura:
